Kardoesie - Junie 2010

Skoonsuster moet vir ondersoeke gaan. So ry ons Kaap toe. Langs die pad word heelwat fotos geneem,.... die omgewing is immers mooi. Die hoek waarteen die son skyn laat ongelooflike mooi tonele ontstaan om  riviere en damme. Die weerkaatsings van bome, voёls en selfs geboue op die water is prentjiemooi. Ongelukkig leen die pad hom nie daartoe om stil te hou en  fotos te neem net waar jy wil nie. Plek-plek is die soom van die pad nie eers groot genoeg vir 'n fiets nie.

By die Piekenierskloofpas vra ek die res van die geselskap dat ons tog by die padstal sal stilhou. Ek kon die naam nie meer onthou nie, maar het die paar keer wat ek die geleentheid gehad het hier gestop en dan vir my ma konfyt gekoop, veral tamatiekonfyt. Die Padstal is 'n verrassing. Dit is meer as 'n Padstal, 'n restaurant. Die naam is al die tyd: " Kardoesie." Ek kry die tamatiekonfyt en wil betaal, maar sien dan pasteitjies wat anders vertoon as die normale winkelpasteie. "Ja", sê die meisie "dit is tuisgebak." " Oom sê sy, ek waarborg dat hierdie pasteie ongelooflik lekker is...as oom nie net tevrede is nie neem ek dit op my om dit terug te neem." So moet 'n mond mos praat, dat jou hart in jou produk is. En as die meisie nog so mooi is ook kan die oom nie anders as om dit te koop nie.

Met versigtigheid word twee skaapvleis- en een wildsvleispastei gekies. Sy maak dit net warm genoeg dat dit nie opnuut gebak word nie. Soveel van lekker het ek lanklaas in die vorm van 'n pastei beleef, suiwer vleis, nie vol gestop met allerhande goed wat die spysvertering skade aandoen nie! Die meisie se woord staan vas. Sy het gesê dit is ordentlike suiwer vleis pasteie, ... so is dit! Egtheid, opregtheid,eerlikheid  en suiwerheid is woorde wat 'n dieper kwaliteit aandui in die menslike karakter. Dit vertel van 'n innerlike kwaliteit......soos die pasteie, en soos hierdie meisie.

Ek wonder of dit nie dan tog ook is wat die Skrif van ons vra nie. Ek verbeel my tog dat die Here êrens gevra het dat 'n Christen se woord moet vasstaan, sy "ja" moet "ja" wees en sy "nee" moet "nee" wees. Ek onthou ook van 'n goeie boom en 'n slegte boom. ( Matteus 12:33-37) Die meisie se sprankelende opregtheid en eerlikheid het my opgeval, en so ook die egtheid van die pasteitjie.  Sal dit dan nou nie lekker wees as dit is wat jy vind in elke Christen  egtheid, opregtheid, eerlikheid, suiwerheid is nie!

By "Kardoesie" hoef jy nie teleugesteld te wees nie. Teleurstelling is nooit lekker nie, maar die Bybel vertel ons dat ons nie teleurgesteld sal staan nie. God se Woord is eg en waar. Dit staan ewig vas. Ons sal vir seker nie ontnugter wees nie, maar verras en ewig vol vreugde. ( Romeine 10)

Heimweë . . . die onthou van gister . . .

Ons besluit om sommer bietjie langs die kus op te ry na Lambertsbaai en Elandsbaai….ek wou ook graag 'n draai maak by Leipoldtville my geboortedorp, ongelukkig het die tyd dit nie toegelaat nie. Van Doringbaai ry ons toe op die tolpad al langs die spoorlyn en langs die Sishen Saldanha trein met 342 trokke en 10 Lokomotiewe, beslis iets om te aanskou. Dit vertoon soos 'n lang uitgerekte duisendpoot. Die spoed van die pad en die omweё by die brûe maak dat 'n mens  nie die trein lekker kan inhaal nie. Ons is so gefassineer deur die besonder lang trein en probeer so hard om by die voorpunt te kom, terwyl ons redeneer  of die trein 'n masjinis het of nie, dat ons byna die draai in die pad mis en saam met die trein onder die oorgang deurgaan.

Aanvanklik ry ons verby Lambertsbaai en gaan maak eers 'n  draai by Elandsbaai. Dit is hier dat die heimweё my tref, vreemd so ongenooid. Ek onthou hoe my pa, ons geneem het om op die wit strand van Elandsbaai wit mossels uit te haal. Daardie tyd was daar nie al die beperkings nie, en pa het dit dan verwerk en gebottel as aas. Die haal van die aas was die voorspel tot die latere hengel. My pa het 'n "Penn" katrol gehad en 'n ellelange stok wat hy met ervaring hanteer het(Dalk het die stok ook langer vertoon omdat ek self klein was!). As ek vandag terug dink, weet ek dat ek hom bewonder het vir die manier waarop hy die stok hanteer het en die feit dat hy werklik visgevang het en nie maar net gehengel het nie. Ek weet ook nie van een keer wat ek gesien het dat hy sterk drank of bier by hom gehad het teen die koue nie. Ek ry tot by die punt en sien die rotse waar ek en my broer en suster gespeel het, en waar ons klipvis gevang het.

Vir ons is die omgewing mooi, die weerspieёling van bome op die water van "vloorvlei" (verlorenvallei) is ongelooflik mooi. Verskeie watervoёls is sigbaar, en ons hoor hulle na mekaar roep...'n soort vrede kom lê diep in ons. Die tyd raak min  en ons ry verby die afdraai na Leipoldtville en kiess weer koers na Lambertsbaai. Hier het ons soms vakansie gehou. Pa het nie juis baie vakansie gehou nie, selfs al het hy vakansie gehad, want daar is sy hoenders en varke wat moet kos kry, die hond moet versorg word, die tuin moet natgemaak word ens. Ma moes genoeё neem. By alles het hy ook gesorg dat die kerkgebou en die skool skoongemaak word. Dus, ons het meesal na Lambertsbaai gegaan vir 'n week of wat. 'n Motorhuis omskep tot 'n ripe woonstel het gedien as blyplek. Gordyne is gebruik om afskortings teweeg te bring en vertrekke daar te stel. Met die aardbewing destyds by Tulbagh was ons juis daar en het die kasdeure oop en toe gegaan asof vanself. Dit is hier waar ek en my maats op 'n bakkie om die punt gevaar en kreef probeer vang het, dit is ook hier waar ek 'n vriendiinnetjie gehad het vir wie ek met die fiets van  Leipoldtville kom kuier het. In 'n sekere sin lyk dit asof die tyd stil gestaan het.....van die plekke lyk  dieselfde, en tog is daar ook verandering.  Die tolpad is deel van die groei en verandering en so ook geboue en huise wat nie in my kinderjare daar was nie. Sommige  besighede bestaan nie meer nie, onder andere die kafee waat ons snoeker gespeel het. Ander besighede bestaan in ander fromaat. Die visfabriek hanteer nie meer vis nie, maar aartappelskyfies. Ja die heimweё sit diep, maar ook die dankbaarheid.

Almal se stories is nie eenders nie, myne is aanvanklik vol onskuld en beskermde grootword. Selfs my skooljare was vreugdevol en onskuldig. Respek vir die lewe, en respek en waardering vir andere het ons van kleins af geleer. As ek terugdink is dit met heimweё en opregte waardering, maar nie met woede, opstand of aggressie nie. Ek besef dat my ouers  van harte omgegee het, hul beste  gedoen het vir my en my  broers en susters. Ja, ons het nie alles gehad wat oop en toemaak nie maar ons het van alles genoeg gehad.  Die lewe het egter nie hier begin en ge-eindig nie. Die storie van ons lewens begin maar net daar in diue kinderjare. My ouers is intussen oorlede, en ekself is nie meer bloedjonk nie. My eie kinders is volwassenes en ons is deur verskeie krisisse.

Ek beleef iets dieper in my eie storie en dit is die teenwoordigheid van God. My storie is deel van 'n groter storie, van God se storie met ons as mense en wêreld. Dit is Hy wat my help om die pen van die lewe vas te hou, en nie in moeilike oomblikke te laat val of in opstand te skryf nie. Dit is Hy wat die troos en krag gee om afskeid te neem van hulle wat kosbaar deel van jou lewe is en was, en uit te sien na 'n ewige en volmaakte toekoms. Dit is Hy wat hoop gee as andere rondom in woorde skryf wat ontmoedigend en neerdrukkend is. Dit is Hy wat die vermoё gee om die verlede en die hede te verreken.

In my eie verlede lê mooi en hartseer dinge, daar lê dinge waarop ek nederig trots is, maar ook dinge waaroor ek skaam is. Paulus vertel dat hy vergeet van dit wat agter is en hom uitstrek na wat voor is.(Filippense 3) Ook sy verlede is onmiskenbaar daar, tog hou dit hom nie in sy hede vas nie. Vir my is dit 'n belangrike rigtingwyser. Die verlede het kosbare momente, momente van vreugde en sukses, maar ook van mislukking en hartseer, van sonde begaan. Tog hoef nie die mooi van gister sowel as die lyding en seer van gister my nie vandag te kniehalter nie. In Jesus Christus kan ek steeds in geloof en vreugde skryf aan die storie van my lewe onder die Gees se leiding....'n heel storie kan jy in elk geval nie sonder die Here skryf nie!

Dit is my oortuiging dat dit goed is om op die paaie van gister te gaan stap en die heimweё te beleef, maar terselfdertyd  te verstaan dat gister en vandag nie die einde van die pad is nie, ons storie is steeds besig om plaas te vind, ons verhale is steeds in die proses om geskryf te word, en dit is deel van 'n veel groter storie. Ek meen dit is ons roeping om nie in gister vas te val nie, maar vanuit gister na môre te beweeg, en dit kan ons net werklik in Jesus Christus. Sou dit dus wees dat momente in die storie van gister my steeds opstandig, woedend of bitter maak, of intens hartseer dan is dit nodig om daardie momente na die Here toe te neem, en na alle waarskynlikheid vra dit dat iemand wat 'n negatiewe seermakende rol gespeel het vergewe moet word. Wie vashou aan die verlede bly 'n slaaf daarvan. Om die beste van nou en môre  te beleef, moet jy vrede hê met die storie van gister en eergister. Ek glo dat die beste nog voorlê...God se beloftewoord staan immers vas. Leef dus voluit....

Filppense  3:12-14 "Ek sê nie dat ek dit alles al het of die doel al bereik het nie, maar ek span my in om dit alles myne te maak omdat Christus Jesus my reeds Syne gemaak het.  Broers, ek verbeel my nie dat ek dit alles al het nie. Maar een ding doen ek: ek maak my los van wat agter is en strek my uit na wat voor is. Ek span my in om by die wenstreep te kom, sodat ek die hemelse prys kan behaal waartoe God my geroep het in Christus Jesus."

Vadersdag by Doringbaai

Mense het vertel dat daar by Doringbaai 'n heerlike eetplek(restaurant) is. Dit kan ek vandag bevestig as die waarheid. Ons het daar heerlike seekos geniet, en by alles as 'n mens  die see kan sien maak dit alles sommer net nog lekkerder. Die bediening het wel veel te wense oorgelaat, geduld en innerlike vrede is nodig. Hoe ookal sy, ek wou 'n paar fotos van die omgewing neem. So ry ek af na waar ek bakkies sien lê by die hawegebied. 'n Paar manne staan daar rond by 'n plek wat lyk asof vis van tyd tot tyd daar skoongemaak is. Ek sien 'n paar kaste bier  staan en ook 'n bottel soetwyn of twee. Na my mening kan hul meer as 'n rugbyspan daarmee voorsien het.

Terwyl ek die kamera op die driepoot opstel staan van die manne nuuskierig nader. In hierdie wêreld praat 'n mens maklik met vreemdelinge, en word dit gemaklik aanvaar. Die omgewingsvriendelike persoon is ook besonder hulpvaardig oor waar ek goeie skote sal kry. Hy sal darem ook graag self wil sien as ek die opstelwerk klaar gedoen het. Ek hoor dat hy vir sy pêlle skree dat die driepoot jou werklikwaar met 'n "level' toegerus is.

Ek laat ewe gedwee toe dat hy deur die lens van die kamera kyk waar ek dit op 'n paat seevoёls fokus . Waarskynlik kom hier nie baie mense met kameras met lang lense nie, want die man is erg beindruk. Sy versoek is dat ek darem ook van hom en sy "pêlle" 'n foto of wat sal neem. Met so 'n kamera en lens is sy indruk dat die foto ook dadelik beskikbaar moet wees. Dit kos  'n bietjie verduidelik dat dit nie so 'n eenvoudige proses is nie, maar ek sal dit stuur. Met die gefotonemery word die bier die een na die ander gedrink. Een van die vrinne se praat is nie meer so duidelik nie. Sy staan is egter nog vas. Ek aanvaar dus dat hy nog 'n bottel se nek sal knak voor die mis heeltemal oor die sig toesak. So sê die manne:" Ek moet maar verskoon, dit is immers Vadersdag...hul kuier net so 'n bietjie. "Dit is toe dat Ounooi skerpsinnig vra: "Nou waar is die kinders dan?"

Moet Vadersdag dan nie as dit werklik iets beteken,  iets sê van verhoudinge van liefde en omgee nie, of is  vaderskap dalk so verswarend dat 'n mens eenkant saam met nog vaders jou onttrek. Kan vaderskap so erg wees dat jy doelbewus wil vergeet dat jy pa is en geroepe is om lief te hê en te begelei en te versorg. Natuurlik,  vadersdag vertel  iets van 'n dankbaarheid teenoor pa's, maar pa kan jy nie eenkant en op jou eie wees nie? Leef ons nie juis  in tye dat daar soveel kinders is wat smag om werklik liefdevolle, betrokke "pa's" te hê nie, vaders wat van harte omgee vir  lewensmaat en kinders, meer  as vir homself.

Moet Vadersdag nie eintlik iets vertel van 'n Almagtige Vader wat nie Sy kinders begeef of verlaat of in die skande steek nie! Moet Hy nie ons voorbeeld wees van ware Vaderskap nie?  (Romeine 8: 31vv//Matteus 6: 9vv//Matteus 7: 7-12)

Gebed:

Dankie God onse Vader dat U werklik my/ons Vader is. Dankie Here dat U U nie onttrek het toe ons moeilik geraak en koers verloor het nie.

Dankie tog dat U vir my/ons verantwoordelikheid neem selfs al laat ons onsself soms in die steek.

Dankiie dat U selfs U eie Seun nie gespaar het nie, maar oorgelewer het om ons almal te red!

Dankie U diepste begeerte vir ons is dat nie een van ons verlore sal gaan nie!

Dankie dat U alles gegee het om my/ons vry te maak.

Dankie dat ek/ons altyd in U gedagtes is, en dat U begaan is oor my/ons.

Dankie Vader vir alle ma's en pa's wat in hul lewe iets deurgegee het en dalk steeds besig is ......van U ware liefde en omgee.

Dankie Vader vir my aardse ma en pa, vir wat ek/ons by hulle kon leer.

Dankie dat hul veilig by U is.

Wees asseblief genadig oor elke kindjie met 'n seer hart, kinders met afwesige ouers, kinders wat in die steek gelaat word, kinders smagtend na liefde en warmte.

Wees asseblief genadig oor ma's en pa's wat hul roeping nie verstaan nie,.....

net maar in Jesus se naam!

Amen

Om te Sien . . . !

Ek wonder of alle kinders die vermoё het om soos Amber(kleinkind) te sien. Ons ry verby wingerde en sy sien die onderskeid in kleur tussen die  netjiese blokke en rye wingerd. Tussen die verskillende variёteite is daar verskil in kleur, maar ook  tussen die jonger en ouer wingerd ens. Dikwels word oupa ingelig oor die seekoei of olifant of voёl wat uitgebeeld word in die wolkemassas. Streng moet hy dan verklaar dat sy liewers moet vertel wat sy sien, want hy beter die verkeer en pad dophou. Dit is wonderlik as iemand  dieper kan sien, meer  as net die oppervlak. So kuier ons by Strandfontein en gaan kyk weer 'n maal na "die hel". Die hel is die benaming wat spesifieke rotse aandui wat hoog uitsteeek en waaroor die branders wild  breek. Hier het 'n paar mense al hul lewe verloor.

Skielik is dit ouma en kleinkind wat anders na die rotse kyk en 'n dolfyn raaksien, asook 'n vrou wat op haar rug lê. Oupa kyk ook, maar die hoek is verkeerd en hy sien nie dieselfde nie. Eers later toe die foto's afgelaai is, sien hy ook. Die meisie mis hy(oupa) egter, want hy is oor vyftig! By die familie ontdek  ons opnuut dat wanneer verskillende mense na dieselfde  prentjies kyk hul nie noodwendig dieselfde  sien nie. Die vrou wat op haar rug lê word deur sommige as 'n "gorilla" aangedui. Hopelik is dit nie 'n profesie oor wat met die vrou deur die lewe gebeur nie, aanvanklik pragtig en diep-denkend en dan 'n "gorilla" wat met mag en gesag wil beheers. Ons besef verwonderd dat  ons  dikwels by dieselfde rotse stilgehou het en nou vir die eerste keer hierdie interessante prentjies raaksien.

Dit is die moeite werd om weer te luister en weer te kyk, dieper te kyk.

Wat kan dit wees? Is 'n mens te gejaag om dieper te sien? Of, is die mens dalk tog maar geneig om net die voor-die-hand-liggende te sien?

Is dit nie dalk wat soms gebeur in die luister en bepeinsing van die Skrif nie? Hoor en sien ons nie maar net gedeeltelik wat God bekend maak nie? Dit is my oortuiging dat God ons tot veel dieper insig en ontdekking wil lei as ons net 'n oomblik tot stilstand wil kom, en dit dank dikwels!

Hoe wonderlik moes die ervaring nie gewees het van die digter van Psalm 8 en 19 nie. "

 Psalm 8:2-3: "Here, ons Here, hoe wonderbaar is u Naam oor die hele aarde, hoe glansryk alles wat U in die hemelruim geplaas het! Kinders en suigelinge besing die magtige werk wat U tot stand gebring het."

Psalm 19:1-4 Vir die musiekleier. 'n Psalm van Dawid. Die hemele vertel die eer van God, en die uitspansel verkondig die werk van sy hande. Die een dag stort vir die ander 'n boodskap uit, en die een nag kondig vir die ander kennis aan: daar is geen spraak en daar is geen woorde nie—onhoorbaar is hulle stem.

Sou 'n mens dus nie kon sê dat Dawid dieper nagedink het en meer ingesien het

as die gemiddelde mens nie? Mag die Here ons help om in die Skepping meer

raak te sien en Hom in  Sy handewerk te leer ken, maar veral Sy geopenbaarde

Woord beter te verstaan en te ken!